Co roku na początku lutego organizowane były Międzynarodowe Targi Budownictwa i Architektury BUDMA. W tym roku ze względu na panującą sytuację epidemiczną targi zostały przeniesione na koniec listopada, natomiast w dotychczasowym terminie odbyło się towarzyszące im. Tym razem pod hasłem „Porozmawiajmy o przyszłości” i, podobnie jak inne wydarzenia, w formie hybrydowej. Jednym z partnerów merytorycznych była Polska Izba Inżynierów Budownictwa. Uczestnikiem debaty poświęconej nowym technologiom w budownictwie był przewodniczący Komisji ds. BIM Krajowej Rady PIIB Łukasz Gorgolewski, równocześnie przedstawiciel Wielkopolskiej OIIB w tej Komisji.
Budownictwo należy do gałęzi gospodarki o najmniejszym stopniu cyfryzacji, którego wskaźniki produktywności są stabilne lub spadają. Jest to problem nie tylko Polski, ale ogólnoświatowy. W ciągu ostatnich dwudziestu lat roczny wskaźnik produktywności w budownictwie wzrósł zaledwie o 1% podczas gdy w przemyśle wytwórczym blisko 100% (a w okresie 50 lat nawet ponad 300%). Równocześnie zaledwie w przypadku 2% budów zachowane są dwa istotne parametry: planowany termin ukończenia i wielkość założonego budżetu.
Szansę na poprawę tej sytuacji daje cyfryzacja sektora budowlanego. Jednym z narzędzi stosowanych w tym procesie jest modelowanie informacji o obiekcie budowlanym BIM. Wzorcowym dla krajów całej Unii Europejskiej był model metodyki BIM poziomu 2 w zamówieniach publicznych w Wielkiej Brytanii (obowiązkowy od kwietnia 2016 roku). Założenia przewidują, że jego realizacja doprowadzi do:
- obniżenia początkowych kosztów budowy i całego cyklu życia zasobów budowlanych,
- obniżenia ogólnego czasu realizacji od rozpoczęcia robót budowlanych i remontowych do ich zakończenia,
- obniżenia emisji gazów cieplarnianych w środowisku,
- zmniejszenia marnotrawstwa wyrobów i materiałów budowlanych.
BIM poziomu 2 to proces oparty na współpracy. Jego powodzenie zależy od wymiany przez podmioty zaangażowane w realizację danego przedsięwzięcia budowlanego wiarygodnych danych (informacji) w ściśle określony i spójny sposób przez cały okres realizacji projektu. Dotyczy to także, a szczególnie w początkowej fazie, Inwestora – Zamawiającego.
Niejasno określone role, obowiązki i zakres odpowiedzialności mogą przyczynić się do powstania barier utrudniających stosowanie metody i w konsekwencji ograniczyć skalę oczekiwanych korzyści.