Wielkopolska Okręgowa
Izba Inżynierów Budownictwa

Czy w opisywanym przypadku organ wydający pozwolenie na budowę może zakwestionować lokalizację projektowanego budynku

Mój przyszły zleceniodawca planuje budowę budynku gospodarczego przy granicy z sąsiednią działką budowlaną. Parametry budynku zgodne będą z par. 12 pkt. 4 ust. 3 WT.

Problem polega na tym, że zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego pozwalają na budowę w granicy jedynie w przypadku zabudowy bliźniaczej (czyli jeżeli na działce sąsiedniej jest już budynek w granicy i się do niego dostawiamy lub projektujemy dwa budynki w granicy)

Pytanie: czy w opisywanym przypadku organ wydający pozwolenie na budowę może zakwestionować lokalizację projektowanego budynku i nakazać jego dostosowanie do zapisów planu w zakresie odległości od granicy działki -tak jak w przypadku gdyby był to budynek np. o wys. 4m i ze ścianą dł. 8m w granicy(wg. par. 12 pkt. 2. WT.?

 

Odpowiedź jest aktualna na dzień jej sporządzenia, czyli 5 grudnia 2018 r.

Wielkopolska Okręgowa Izba Inżynierów Budownictwa wyjaśnia następująco:

W pytaniu  założono, że dotyczy ono odpowiednio § 12 ust. 2 i § 12 ust. 4 pkt 3 r.w.t.

Ogólne zasady sytuowania budynków określono w § 12 ust. 1 r.w.t. – jeżeli z przepisów § 13, 19, 23, 36, 40, 60 i 271-273 r.w.t. lub przepisów odrębnych określających dopuszczalne odległości niektórych budowli od budynków nie wynikają inne wymagania, budynek na działce budowlanej należy sytuować od granicy tej działki w odległości nie mniejszej niż: 1) 4 m - w przypadku budynku zwróconego ścianą z oknami lub drzwiami w stronę tej granicy; 2) 3 m - w przypadku budynku zwróconego ścianą bez okien i drzwi w stronę tej granicy.

Zgodnie z § 12 ust. 2 r.w.t., sytuowanie budynku w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, dopuszcza się w odległości 1,5 m od granicy lub bezpośrednio przy tej granicy, jeżeli plan miejscowy przewiduje taką możliwość.

Zgodnie z § 12 ust. 4 pkt 3 r.w.t., w zabudowie jednorodzinnej i zagrodowej, uwzględniając przepisy odrębne oraz przepisy § 13, 19, 23, 36, 40, 60 i 271-273 r.w.t., dopuszcza się budowę budynku gospodarczego lub garażu o długości nie większej niż 6,5 m i wysokości nie większej niż 3 m bezpośrednio przy granicy działki budowlanej lub w odległości nie mniejszej niż 1,5 m ścianą bez okien i drzwi.

Przepis § 12 ust. 2 r.w.t. stanowi jeden z wyjątków od zasady sytuowania budynków określonej w § 12 ust. 1 r.w.t. Innym wyjątkiem jest § 12 ust. 4 pkt 3 r.w.t. Jednak regulacje te (czyli ust. 2 i ust. 4) są od siebie niezależne.

Wskazany w pytaniu budynek można usytuować tylko na podstawie § 12 ust 2 r.w.t., o ile zezwala na to obowiązujący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego i nie sprzeciwia się temu użyte w planie pojęcie „zabudowy zbliźniaczonej”. Proszę także mieć na uwadze określone orzecznictwo sądowe na jakiej podstawie działa wydział budownictwa w Starostwie Powiatowym. Niekiedy to ono wskazuje organowi wytyczne co do wydania lub odmowie wydania pozwolenia na budowę na podstawie interpretacji przepisów.

Zgodnie z hierarchią źródeł prawa, jaka wyprowadzana jest z art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, akty prawa miejscowego– którym jest akt miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – mają być zgodne z wszystkimi aktami prawa powszechnie obowiązującego. Do tych ostatnich, zgodnie z art. 87 ust. 1 Konstytucji należą: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Akty prawa miejscowego, z uwagi na swe miejsce w hierarchii źródeł prawa, nie mogą być sprzeczne z aktami prawa powszechnie obowiązującego, które są wyżej w hierarchii. Dotyczy to więc także przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie - dalej r.w.t. Należy przy tym dodać, że w przypadkach, gdy ustawodawca chce zezwolić organom uchwalającym plan miejscowy na odstępstwo od przepisów rozporządzenia, jest to wyraźnie zaznaczone.

Wielkopolska Okręgowa Izba Inżynierów Budownictwa informuje jednocześnie, że niniejsze pismo nie stanowi oficjalnej wykładni prawa i nie jest wiążące dla organów administracji i innych, orzekających w sprawach indywidualnych. W przypadkach trudnych lub niezrozumiałych, osoba zainteresowana bądź organ administracji publicznej może zwrócić się do organu stanowiącego dane prawo o udzielenie prawidłowej wykładni tego przepisu.